Ciekawe forum o chemii i nie tylko

Azydek miedzi (I) – CuN3 – białe lub żółto zielonkawe kryształy pod wpływem światła przechodzące w głęboko czerwone z odcieniem fioletowym. Bardzo wrażliwy na uderzenie i tarcie. Od uderzenia detonuję już kryształy o wielkości 0,06–0,09 mm. Suche kryształy o wielkości ~3 mm wybuchają od do tknięcia piórkiem. Dobra zdolności inicjująca: 0,025 g pobudza tetryl, 0,045 g – kwas pikrynowy i 0,095 g – TNT. Azydki miedzi nie mają żadnego zastosowania, ale są ważne ze względu na możliwości ich powstawania w wyniku kontaktu azydku ołowiu ze stopami miedzi. Z tego względu nie wolno zaprasowywać azydku ołowiu w spłonkach miedzianych i mosiężnych.

Azydek miedzi(II) – Cu(N3)2 –jest substancją brunatną z czerwonym odcieniem (bezwodny). Występuje też w odmianach zielonej (szarej), czarnej oraz żółtej (sól zasadowa). Początek powolnego rozkładu następuje w 120C, szybkiego ~150 C,detonuje w 174 C, a jego gęstość wynosi 2,20÷2,25 g/cm3 w temperaturze 25C. Jego prędkość detonacji wynosi 5000÷5500 m/s. Ma wysoką zdolności inicjujące (0,4 mg pobudza PETN) i wrażliwość na uderzenie (1 kg): 2 cm dla formy bezpostaciowej i 1 cm dla formy krystalicznej. W suchej postaci wykazuje ekstremalnie wysoką wrażliwość na tarcie, a nawet dotknięcie. Zachowuje również dużą wrażliwość na bodżce termiczne i mechaniczne w wilgotnej formie....

UWAGA: INFORMACJE O MWI NAPISANE WYLACZNIE W CELACH EDUKACYJNYCH, NIE ODPOWIADAM ZA ZADNE SZKODY WYWOLANE POWYZSZYM.